Yorgunum Şiiri - Mustafa Hebip

Yorgunum yaşlanmış çınar gibi yorgunum
Yıllanmış şarap gibi yorgunum
Kalmadı gururum gözü yaşlı umudum
Vurgunum yalancı bir esmere vurgunum
Bilmem onun neyine tutkunum
İsyanım belki sonum belki tek umudum
Harcadım gözyaşlarımı hiç korkmadan
Usanmadan Yitirdiğim gençliğimi sen bilmeden sen sormadan
Sen ne yaptın söyle bana ne yaptın ki aşk uğruna
Yılları yıkmaktan başka sen ne yaptın söyle bana
Yeter yeter artık çektiğim bu dertler
Bu nasıl aşk böyle nasıl kader
Sevgin zulümmüş işkenceymiş meğer...

Mustafa Hebip