Kızım'a
Yorgunum kızım
Çok yorgunum
Siyah saçlarımın yerinde karıncalar yürüyor
Kardan ayakkabılar var ayaklarımda
Buzdan perçinler batıyor her bir yerine
Yürüyemiyorum...
Alev alev terliyorum
Buz gibi nefesim ölüm tadıyor
Yorgunum kızım
Çok yorgunum
Tutunamıyorum ellerine.
Bir hıçkırık olup boğazında kalmaktan
Allah'a sığınıyorum...
Kayıt Tarihi : 15.2.2021 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir hastane köşesi suskunluğu...
Kaleminiz daim olsun
Saygılarımla
Tadı damağında kalanlardan.
Tebrikler şair
Tadı damağında kalanlardan.
Tebrikler şair
Çoğu zamana kendime sordum, “şiir nedir?” diye.
Bulabildiğim gerçekçi ve en doğru cevap, “duyguların, olayların, yaşananların kısa, öz, söz” olduğuydu.
Bu şiirde de aynı şeyi görüyorum. Cevabımın ne kadar yerinde olduğunu anlıyorum.
İnsanı zorlayan, acıtan, hissettiren, yaşatan, kahreden bir şeyler olmalı. Olmalı ki, yangınlarını, çilelerini, cefalarını, ıstıraplarını dile getirebilsin. Hem de en safından, en temizinden, en içteninden.
İşte tam bu şiirde de aynı şeyi görüyor, hissediyorum.
Hayatın güzellikleri, zorlukları…
İnsanı insan yapan, olgunlaştıran yaşanmışlıklar. Acı çekmeyen sevinci, açlık görmeyen tokluğu, cefa çekmeyen huzuru ve mutluluğu, hastalık yaşamayan sağlığı nerden bilecek...
Her şey insan için.
Varlık da, yokluk da…
Hastahaneler olmasaydı ne yapardık?
Evlatlar olmasaydı kime nazlanır, kahırlanırdık?
Nihayetine ya anne baba, ya bacı gardaş, ya evlat…
Eh, var ise bir de kadir kıymet bilen eş ve hakiki dostlar.
Kimi zaman beden yorgunluğundan daha ağır basar ruh yorgunluğu. Bedeni dinlendirmek kolay da, ruhu dinlendirmek o kadar kolay olmuyor.
Yaşadığınız zorluklardan, sıkıntılardan sonra umarım, hem bedenen, hem ruhen huzura ermişsinizdir.
Sağlıklı nice güzel günlere Seher Hanım.
Saygı ve selamlarımla…
Hikmet Çiftçi
17 Şubat 2021
TÜM YORUMLAR (12)