Yorgunum Şiiri - Mustafa Önder

Yorgunum,
Tüketti beni hayata verdiğim haraç;
Yorgunum,
Bitirdi beni ruhumla oynadığım saklanbaç;
Yorgunum,
Uğruna çıktığım yollar uzun, yollar dolambaç..

Sakladığım Kafdağları'ndan çıkıp gel,
Yorgunum,
Çekip gideceğim bir gün
Hatırlamayacaksın bile,
Dokunamayacaksın hayallerime...
Kıskandığım rüyalarından çıkıp gel,
Yorgunum,
Sarıp sarmalamadan iyice hüzün
Ağlayamayacaksın bile,
Şaşacaksın seni nasıl sevdiğime...

Yorgunum,
Vurgunum,
Belli değil,
Zamanın içinde seni nasıl bulduğum..
Zaman dediğin saat, gün ya da asır,
Sen, içimdeki çözülmeyen sır...
Yorgunum,
Çıkıp gel saklandığın yerden
Kaç kere söyledim,
Yorgunum,
Bunca yılın sevdasını çekeceksen gel..

Yorgunum,
Beni kahırlarımdan kurtaracaksan,
Beni uçurumlardan uçuracaksan,
Beni yorgunluklardan kurtaracaksan gel!

Yorgunum,
Yolunda bekledim yıllarca,
Seni içip durdum bilmeden susadıkça..

Yorgunum,
Çıkıp gel masallardan,
Ne sabır kaldı, ne de yaşanacak ömür,
Ama hep hasretin çıkageldi postadan,
Yine de bekledim seni,
Yorgunum...

27.07.2003/Burdur