Yorgunum Şiiri - İbrahim Özdemir 2

YORGUNUM

Yıllar boyunca çabaladım hiç geldi karşıma,
Çile çekmekten kötürüm düştü kaşıma,
Vaktim olmadı hesap tutmadım yaşıma,
Sahtekârca yaşıyorum yorgunum söyle dostuma.

Dünyaya baki kalacakmış gibi çabalıyoruz,
Günler boyu yaşamayı geçmişe bırakıyoruz,
Mutlu olacağız umuduyla kendimizi hırpalıyoruz,
Yorgunum bu hayatta, sahte mutlulukla avunuyoruz.

Koşarak geldim yaşımın yarı yaşına,
Kendimi hırpalamaktan aklar düştü saçıma,
Gelip geçici hayatta mutsuzluk zehiri kattılar aşıma,
Yorgunum bu hayatta ölünce yazsınlar mezar taşıma,

Dün ne hayal kurmuştum bu gün oldu hüsran,
Alıştık artık azıcık mutluluğa vuralım taban,
Sahte mutluluk peşinde koşan olmuşuz çoban,
Yorgunum bu hayatta, hazırladım bir parça kefen,

Sahte yaşamımız hep boş bir gümbür gümbür şamata,
Hırpalıyoruz kendimizi sanki baki kalacağız hayata,
Bilmiyoruz yaptığımız bol sıfırlı bir hata,
Yorgunum bu hayatta, manşerde olsam keşke en ön safta.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR