Yorgunum... Şiiri - Çetin Özcan

ne olur yorma beni
bırak uyuyayım sessizce...

gecelerimi bölme ne olur
anlamsız uykularımı rahatsız etme
kimse farkında olmadan uyuyayım ne olur..
sevme beni..yada az sev..yada söyleme..
bölme gecemin karanlığını,ışık yorar beni...
ışık uyandırır beni...
ışık mutlu eder beni...
mutluluk uyutmaz beni...

ne olur yorma beni...
bırak uyuyayım sessizce...

alışmakta zorlanıyorum güvenmeye
inanmakta yoruluyorum böyle bir aşka
korkuyorum ışıkla uyumaya
korkuyorum sevilmeye alışmaya...
yoruyorum kendimi bile bile...

sevdiklerim yormalı beni
sevdiklerim üzmeli beni
sevdiklerim kaçırmalı beni inandıklarımdan
ve ben sevince...
bunları yüzlerine vurup
uyumalıyım sessizce...

seninle uykum gelmiyor aksine...
seninle yorulmuyorum aksine..
inandıklarıma yaklaştırırken beni
uykularımı kaçırıyorsun sessizce..
tam seni seviyorum demek isterken
sen seviyorsun beni korkusuzca...
yüksek sesle...

yor beni...
kaçır uykularımı..
sev beni...
öyle bir sevki...
ışıkta bile uyuyabileyim...
öyle bir sevki...
bir daha asla kimse söyleyemesin bana...
öyle bir sevki...
ben bile sevemeyeyim seni...
senin kadar....ama bileyim...

ne olur...
yormayacaksan...
sev...