Yorgunsun be İstanbul Şiiri - Şefika Çelik

İstanbul otursam boğazına karşı
Dertleşsek biraz
Ben yalnızlığımı anlatsam sana
Sen kalabalığını.

Yorgunsun be İstanbul
Gözlerinin mavisinde hüzün dalgalanıyor.
Anlat hadi neyin var?
Kime bu kırgınlığın?

Tarih sende güzel
Ne savaşlar yapıldı uğruna
Nice insanın hayal ülkesisin sen
Peki bu sessizliğin niye?

Bir şey sotarım İstanbul
Eskiden sen gülümserdin resimlerde
Işıl ışıldı meydanlar cıvıl cıvıldı yollar
Sevgi doluydu insanlar şimdi ne oldu?

Çamlıca tepesinde
Bir bardak çayın dumanında demlensem
Şöyle bir havasını çeksem içime
Sonrada gitsem kaybolsam o havanın derinliğinde.

Denizin kokusu vursa yüzüme İstanbul
Sen hiç aşık oldun mu İstanbul?
Kalbin acıdı mı hiç?
Sakın düşme o derde İstanbul

Geç oldu İstanbul
Uyuyalım mı artık?
Senin şu kız kulen ne güzel görünür
Denizin ortasında güneşin batışıyla.

İyi geceler İstanbul
Tüm karanlığın,aydınlığın,
Mutluluğun,hayallerin,sevdaların,
Büyük ülkesi tatlı rüyalar.