Yorgunsun Şiiri - Şahika Güray

-yağmuru dinledim dua ederken
yaslamış kulağını göğsüme
yoruldum dinlenirken-

sıyrılıp giderken insan olmaktan
utanma uyursan bir yanakta
ve utanma diz üstü uyandığında
suskun dudaklara

suyu yolundan çeviren taşlar
kim tutabilir gitmek isteyeni
yerinde sayar zaman
yine de anneler ağlar
kusarken zehiri
ölüm kaldığı yerden başlar

annem, ağrıyan yanımda kaldın
açarken fidanlar gül
tutma yağmurun eteklerini
toprak benim için üzül

etimde tırnak acısı
salmışlar hataları peşime
ey yalan rastlarsan doğruya
selamım olsun kardeşime

yankısı karanlık hüznün
çıplak duvarlardan sızarken
içeriye ağlarsın
gülerken yüzün

ah be baba tutma
kalbini bırak vursun
degişmedi söylediğim türkü
yere çaldım acıları yutma
orda dursun