Yorgunluk İzi Şiiri - Berrin Gürsoy

Uzun bir yol yürümüş,
Yorgunluk izi bu,
Hangi yolun yolcusu,
Nereden gelmiş, kim bu?

Kalmadı baş dönmesi,
Gönlü yorgunlardan belli ki bu,
Güneş vurmuş, görmedi gözleri etrafı,
Doğmuş, yaşamış beşer hayatı bu.

Ufuklarla yarışmış çehresi, baktım,
Konuşurken daha bir güzel bu,
Zerrem ezelden mest,
Kaç yanık yolcuya dokundu, sarıldı, kimbilir bu.

Uykusu kaçmış böceklerin yanı sıra,
Döne döne can evine götürüyor bu,
Oluşu gibi oluşun döne döne,
Çalkalanıp duran kayıklar gibi,

Düşleri gerçeklerle savaşmış,
Kapkaranlık kuyuda ıslak öpüşler gibi bu.