Yorgunluk Bile Yoruldu

Yorgunluk bile yoruldu
Hatta başı önde geziyor
Omuzlarımızda kambur durmaktan...
Bir tek biz usanmadık, uslanmadık
Birbirimizi yormaktan...
Huzura verilen savaşlardan yenik düştük.
Umutlarımız kan ter içinde
Yol almaktan bezmiş dünlerimizle;
Bugünlerimiz ellerimizde kanıyor!
Yarınlarımızın ruhu çoktan uçmuş
El sallıyor bize ufuklardan;
Mutluluğa serap olduğumuzdan beri
Gözyaşlarımız ağlamaktan yoruldu.
Bir tek biz yorulmadık
Birbirimizi mutsuzluğa atmaktan...
Acının faturası bir hayli kabarık;
Sol yanımız ölmekten yoruldu,
Hayaller yıkılmaktan...
İçimizdeki şehirler virane,
Kırılacak gönül hattı kalmadı.
Azrail bile yoruldu gelip gitmekten!
Bir tek biz dur durak bilmedik
Birbirimizi yorgunluğa defnetmekten...