Yorgunluk Şiiri - Yusuf Şeyhun

Uykuyu kendime yorgan yapsam, uyusam, ebediyen geçmeyecek bir yorgunluk benimkisi
Bıkkınlık veren hayata gözlerimi kapasam her şeye kulağımı tıkasam yine de geçmeyecek bir gürültü, bulunmayacak bir sakinlik özlemi
Durgun bir su huzuru arıyor içim, betondan şehirler ve betondan suratlardan sıyrılmış şekilde
Hayatın koşuşturmasına alışamıyor yorgun bedenim ve onun içinde var olmaya çalışan zayıf ruhum
Fırtınanın şiddetine direnmeye çalışan bir yaprak gibi, direnmeye çalışıyorum, ayaklarımı yere bastırmaktan ayaklarım üzerinde durmaya çalışmaktan dünyanın yükünü sırtlıyorum sanki
Yüreğimi elime alıyorum korumaya çalışıyorum sonra bakıyorum ki hayatın hızı içinde yavaşlamış ve hissizleşmiş bir et yığını saklamışım içimde