Yorgunluk Şiiri - Ümit Dede

Puslu bir sonbahar gecesinde
binbir hileden seken kurşunlardan biri ile bir kanadımdan vurulmuşum.
Yapraklardan önce ben sararıp solmuşum.
Bir kolumda şarkılar, öteki kolumda şiirler, bir kuytuda bulunmuşum.
Ayıldığımda ilkin kalbime sormuşum
durumum nedir diye.
Sanırım okyanusta yüzüp bir kaşık suda boğulmuşum.
Saatler sonra doğrulup kimi zaman binbir hilenin peşine,
kimi zamansa düşlerimin peşine düşüp
atımı dörtnala yıllar boyu sürmüşüm.
Ve nihayetinde insanı en zayıf anında sırtından vurmayı huy edinen binbir hileyi
binbir güzellikle terbiyeleyip atımı tarifi imkânsız bir mutlulukla
göğe doğru uçurmuşum.
Tam atımın yorulup düşebileceğini düşünürken
sanırım artık ben yorulmuşum.

(Homeros'un Etekleri)