Yorgunluk Şiiri - Sinan Demirbaş

Sözü bile edilemeyecek kadar büyüktü yorgunluğum
Evet , matematik kadar anlamsızdı kırgınlığım
Mutlu bir ailenin sofrasıydı çocukluğum
Öyle ya , büyük fırtınalar böyle kopmaz mı ?

Damarlarımdaki kanın yolunu bulamaması gibi
Ya da duman rengiydi katilimin gözleri
Bu değil miydi insanların istediği
Öyle ya ,insanoğlu ölmek için yaratılmamış mıydı ?

Beyazın böylesine ölüm yakışır mı , yakışmaz
Kendi camından baktığı sürece de üretemez
Gitmekle de bu yollar tükenmez
Öyle ya , bütün yollarımız gizli değil mi ?

Çok koştum , çok düştüm ama yılmadım
Bütün güvercinlerimi avcılara teslim ettim
Yeniden ayağa kalktım , kanat çırptım
Öyle ya , bütün dirilişler yıkımlardan başlamaz mı ?