Yorgunluk Şiiri - Hüseyin Turan

.
.
Yine gecelerin yalnızlığı düştü yüreğime,
Geceler yorgun,
Yüreğim yorgun,
Şiirim yorgun,
Ben de yorgunum.
.
.
.
Anacığım kim geldi biliyor musun kapına,
Asi,
Bitkin,
Yetmiş sekizli,
Yorgun çocuğun...
.
.
.
Denizlerin kıyıları gibidir içimin kıyıları,
Biteviye dalgalar vurur yalar kıyıları,
Dalgalar yorgun,
Kıyılar yorgun,
Dalgakıranlar da da yorgun...
.
.
.
Şu dalgalar kaç kere gidip gelir kıyılara,
Sular kaç kez yalar kıyılardaki taşları,
Kıyılar yorgun,
Taşlar yorgun,
Kumlar da yorgun...
.
.
.
Gecenin içinden geçerken geçtim aynanın karşısına,
O ne ,
O,
Saçlar,
Kaşlar,
Ve ağrılı başım yorgun...
.
.
.
Umut değil miydi dünyayı güzelleştirmek için verdiğimiz mücadele,
Uğruna nice kahırlara katlandığımız,
Mapushanelerde konakladığımız,
Şimdi,
Günler yorgun
Umutlar yorgun,
Hayaller de yorgun.
.
.
.
Ağlamaklı gözlerle bakıyorum yılların uçurumlarına,
Ne derin uçurumlar,
Taş atsam kaybolup gider taşlar,
Yıllar,
Yorgun mu yorgun.
.
.
.
Göçmen kuşların yürekleri gibiydi yüreğimiz,
Dağları, tepeleri,vadileri, çölleri aşardı korkusuzca,
Simdi,
Dilim söylemeye varmıyor ama,
Yüreğimiz de yorgun.
.
.
.
Hani sevginin peşine uçardık gecelere,
Ay,uzatırdı başını nal gibi gök yüzünde,
Sevgimiz, yıldızlardan da ötede,
Ay yorgun,
Sevgimiz yorgun,
Yıldızlar da yorgun sevgili. ..
.
.
.
Bazen asardım perçemlerine düşlerimi,
Çok uzak yollara gider gelirdik birlikte,
Şen şakrak dönerdik yolculuklardan seninle,
Ya şimdi,
Yollar da yorgun...