...Yorgunluk... Şiiri - Naime Erlaçin

boşluğa terk edilmiş bir nida artık sesim
savunmasız kaldı savunma kalkanlarım
sonsuza açılan son kapıdan
hiç gelmemiş gibi süzülmek son arzum

hiç selam durmamış gibi söze

toparlanmak anlamsız
harf öldü
hece dağınık
yerebatan gibi bir şey oldu söz
uğraşlar
kanamalar
ter akıtmalar
kumlara saçıldılar

yakılacak kaç darağacı kaldı daha

ah emek
son reddin olsun bu
son inkârın

affet beni
yorgunum

(1 Kasım 2004)