Yorgunluk Şiiri - Necati Şimşek

İçimdeki volkanlar daha neyi bekliyor?
Nerden geldi başıma ruhumdaki durgunluk?
Sevgiyle dolu kalbim ağladıkça tekliyor
Sarıyor her hücremi boğuyor bu yorgunluk..

Her sabah güneşleri doğar karanlığıma
Her bahar yağmurları yağar sahanlığıma
Ve her gece karanlığı sunar yarınlarıma
Bürüyor bedenimi sarıyor bu yorgunluk..

Bir bir ziyaret eder gün boyu hatıralar
Bazen yürünmez bir yol diz boyu hatıralar
Bazen cılız ışıktır en koyu hatıralar
Yürüyor gidenimi yoruyor bu yorgunluk..

Feryadım kesik sanki çıkamıyor nefesim
Haykırmalar son buldu fısıldama gür sesim
Sağda solda isyan var, vücudumda her kesim
Görüyor nedenimi biliyor bu yorgunluk..

Akan sular kesildi, gözümdeki şelale
Hayret içinde beyin nasıl düştük bu hale
Posa olup çıkıyor yediğim her nevale
Yarıyor gündemimi eziyor bu yorgunluk..

Gençlikte yaşadığım güzel günler hatrına
Bülbül olup coştuğum güzel güller hatrına
Zorlukları tattığım güzellikler hatrına
Soruyor evvelimi çiziyor bu yorgunluk..

13.12.2009
Necati ŞİMŞEK
Ankara