Yorgunluk Şiiri - Muzaffer Taşdemir

19.12.2009

Üstlenmek bütün gökyüzünün bulutlarını,
Dağların üstlerinden dumanlarını,
Attığın her adımda kaldırmak ayaklarında,
Küçük adımlarla bastığın bütün dünyayı.
Yorgunluk bütün yaşadıklarından,
Taşımaktan yorulmaktır anılarını.
Her şeyi öğrenmektir sevsen de sevmesen de,
Karıştırmaktır bebekken anlamadıklarını.
Ekimde bir yaprak gibi bırakıvermek kendini,
Ve koparmaktır hayatın şahdamarını.
Bir ümit bile koymadan sonsuz hayata,
Tohumsuz bırakmaktır, tarlalarını.