Yorgunluğun Koynunda Şiiri - Edip Onar

Her fırtınada limansız kaldım
Yağmurda ıslandım
Ayazda üşüdü ellerim
Soğuktan mosmor olurdu yanaklarım
Benzim solardı ve giderdim

Dur durak bilmeyen bir şeydi
Yaşam ve umut değil
Yaşarken kıyısında hayatın
Belki uçurumdu belki de…

Bildiğim bir şey vardı
Onu da dün akşam unuttum
Sonra hatırladım unuttuğumu
Gece ve gündüz yaşam ve umut
Ve bir başına kalan yalnızlık
Rüzgarlar sırtlarken dalgaları
Bir kalanı bir gideni vardı elbet
Her rengi bulabiliyordum dalgalar da
Hiçbiri bana ait olamayan
Bulutlar bile
Sırtında dinlenirdi dağların
Bir uçtan bir uca giderken
Ben ise yürürken
Yorgunluğun koynunda
Yorgunluk bende ben yorgunlukta