Yorgunluğum Yokluğundan

Yorgunluğum Yokluğundan

Acının kezzabında vaktinden önce eskirmiş insan;
Yırtıldım.
Bir günde bir asır ömür döküyorum.
Yokluğuna en ağır bedeli ödüyorum
Bir nefese bin can verip.
Nefes almamak elde mi?
Umuda umut doldurmam da nafile...
Sabah uyanır uyanmaz bir bakıyorum
Yaşamaya dair bir damla heves kalmamış içimde
Yokluğundan.
Hayatın telaşına kapılıyorum çırpına çırpına
Belki bir hayal adası bulup oyalanırım diye.
Yok olmuyor
Sensizliğin denizinde yüzmeyi öğrenemeyeceğim.
Akşam olur olmaz gözlerinin karasına vuruyorum.
Umuda umut doldurmam da nafile...
Umutsuzluğun içindeki umut en büyük işkenceymiş...
Kendi varlığına asılmış ölü gibiyim.
Bir gün de bir asır uyumak istiyorum.
Yorgunluğum çığ gibi büyüyor yokluğundan...

Sevgi Gül İlkan
Kayıt Tarihi : 10.8.2018 21:59:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Sevgi Gül İlkan