Yorgunluğu İnsanın Şiiri - Reşat Öztoprak

İşte bizim göğümüz, solgun
Yılgın, üstüne tünemiş bütün bulutlardan
Rüzgarlardan usanık
Yağmurlara geç ve güneşe kırgın

İşte şurada bir kuş
Entarisi kadifeden, o da solgun
Avuçlarımda bir okşamalık canla
Kırılgan bir süzülüş
İki nefesinin arasında

Bu gelen ses zamanın
Usanmaz günlerin ve gecelerin
Üşüşmüş alnımın orta yerine
Bir merdiven ki göğe çıkan
Her an bir basamak daha
Gök bıkkın, tepelerden dağlardan

Ben bu soluk rengin neresindeyim
Hangisinde şu geçen bulutların
Üstelik mevsim sonbahara yatkın
Ben bu düşün hangi sesindeyim