Yorgunluğa Yorgunum Şiiri - Nurten Tarım

Kendime yorgunum
Hüznüm nerede saklı bilemem
Benden uzaklaştı
Tadında söylemek istediklerim!

Duymaya yorgunum
Beni yordu
Alnımda kırıştı
Yüzümde buruştu
Bana bakmayın öyle
Her biri beni unutan beklenti!

Zamana yorgunum
Konuşmayın kelimeler
Duymanın sarı odasındayım
Haberin var mı zaman
Sitemli aşklaru anlatıyor
Gölge taşına oturmuş su perisi!

Gözlerime yorgunum
Unutulmayanlar yorgunum
Yaralı ve suskunum
Kalın bakışımdan uzak!

Susmalara yorgunum
Yağdın da ne oldu
Farklı değilsin ki akıl yağmuru
Yağdıkça yağdınız yıllarca
Süzüldükçe süzüldünüz
Islandıkça soldu gamze gülleri!

Uykulara yorgunum
Tan ağardı kırık bir kuş kanadında,
Acı sular aktı akacak bulut gözlerde
Başa dönme eylül düşü
Biliyordun beni öldürdü gitmeler!

Hayallere yorgunum
Papatya tarlasında vurdular beni
Dil falı aldatmayın beni
Lügatsız fincan mı avutacak beni!

Hasretine yorgunum
Sırtımda gelmelerin yükü
Ruhumun nasırlaşmış anlatmalar
Yorgunluk anla beni anla
Yorgunluk sana yorgunum!