Yakalamışsam paçasından
uçan zamanın,
açmışsam kenarından bir yol
bozkırlarımın,
dokunmuşsa bana
bakan gözlerin ağrısı,
bir kambur taşıyorsam yüreğimde
ve bir bıçak saplanmışsa ciğerime
vermelisin bana
gece yüzlü yüreğinin ıslaklığını.
Belki olur bir yıldız tuttuğunda dersen
sana gökyüzü çizerim ben
Oysa ben senden yalnızca bir yol istemiştim
yüreğine çıkan.
Elimde zamanın paçası
ayağımda açtığım yolun tozu
yorgunsun sende biliyorum
artık bırak yüreğini
gecenin mavisine
mavinin gecesine
yoksa ateşimi söndüreceğim
ağlatıları içinde gecenin.
20/09/89
Ahmet KöseKayıt Tarihi : 19.12.2003 01:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!