Yorgundu Şiiri - Derya Avşar

Yorgundu bedeni…
Ağır ağır yürürdü uzun ince yolda…
Demini almış bir bardak çay tadında,
Güller solmuştu yürüdüğü yolda…
Tökezledi, ayağı takılınca taşa.
Mutluluk uğramazdı dertli başa.
Dikenler batardı ardı sıra…
Her gelen açtı yürekte bir yara…
Yorgundu bedeni…
Acılar yüklenmişti yoktu seveni.
Bulamadı nükte edecek birini!
Kapısını çalan olmadı geçti yıllar…
Ömür geçer gençlik biter…
Dostlar unutur, yüz çevirir evlatlar…
İyi günde ne çok olur sevenler!
Zor günde biter tüm değerler.
Yorgundu bedeni…
Mevsimler zemheriydi ardı sıra.
Oturdu bir kaya parçasına,
Düşündü; derin bir iç çekti adam;
Yüz çizgileri gerildi!
Sızladı burnunun direği;
Bu ne kötü zaman…
Bu ne çıldırmış bir gidişat!
Yanından geçse tanımaz evlat!
Zaman insana, insan zamana yabancı!
Gelen yolcu giden hancı...