Yorgun2 Şiiri - Abdil Göktekin

Kalem küstü
Mürekkep döküldü
Zarf dosya yanıp gitti
Kalmadı mecâl el yorgun.

Okort tutmuyor saz
Mevsim kış gelmiyor yaz
Yanıyor sine çıkmaz avaz
Neylesin mızrap tel yorgun.

Kirpik göze dargın
Kelam öze dargın
Kurudu yaş yüze dargın
Sustu söylemez dil yorgun.

Kıraç oldu bağlar
Kaçıncı göçünüz turnalar
Yeşile bürünsede dağlar
İlk Bahar da gül yorgun.

Esermi kaldı vefâdan
Hasret türküsü ağlatan
Abdil'im kabire varmadan
Kazma kürek bel yorgun.