Yorgun zaman yansıması

Yürüyorum, adımlarım gölgeme karışmış
gölgem benden sarhoş.
Biliyorum ki; ayakta sallanan ben kadar gerçek.
Sen gittin,
Ve ben; güne vurgun sabahta,
Yorgun zamana yamalar yaptım.
Kuytusunda gizlediğim geçmişin kumaşında.
Anılar siyah iplik, acılar iğne oldu
Parmaklarımı deliyor,kaçıncı kez soluksuz anılar.
Ve kaçıncı kez kayboluyor anılar yüreğimden.
Şimdi,
Bir uğur böceğiin kanatlarına sıkıştırdığım dileklerimle,
Sığmıyorum upuzun bir geceye.
Unutulmuş tüm öykülerin gizemini yazıyorum.
Peşimde sürüklenen dinamit deposu yüreğimle,
İşgal edilmişse içimdeki ben;
Hummalı beynim gibi
Çok uzak yerlerin rüzgarında gizli.
Nereye sığınsam gökteki ay gibi yalnızım.
Oysa biliyorum ki;
Ruhumda özenle büyüttüğüm senli zamanların
Neşe dolu hüznüne sığınmaktayım