Geceler uzadıkça, gündüzler eksilir,
Bir umut arar insan, karanlık düşünce.
Yorgun adımlar atılır, yollar tükenir,
Bir çığlık yükselir, sessizliğin içinde.
Zaman akar gider, durmaz, dinlemez,
Her gün bir yük daha, omuzlara biner.
Bir nefes alırsın, sanki son kez,
Kalbin çarpar durur, belki de son sefer.
Bıkmış gözler arar, bir kaçış yolu,
Ama yollar dar, engeller hep dolu.
Bir ses fısıldar, içinden usulca,
Dayan, der, her şey bir gün son bulur.
Ama bil ki, bu yorgunluk da geçer,
Gün gelir, güneş doğar yeniden.
Belki o an uzak, belki de çok yakın,
Yüreğin, yeniden bulur huzuru derinden.
Kayıt Tarihi : 28.8.2024 21:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!