Yorgun Yürek Şiiri - İsmail Akyüz

Ayın gölgesinde tükeniyor ağlayan gece
hüzünlerimden kaçıyor kim görse
utanıp saklanıyorum gözlerimden
çevremde dolaşan çürümüş bir karanlık
her yeri kaplayan derin bir sessizlik
evler sokaklar kaldırımlar sokak taşları
yosun tutmuş ışıksız duvarlar susmuş
elektrik lambaları ağaçlar
çiçekler suskun korkak bir kuş
rüzgâr daha dingin daha huzurlu
daha sevişken ağaçların hışırtısı
kulağıma fısıldayan kahpe yalnızlığım
hiçbir zaman açamadığım bir bahçe kapısı
bir kuytuluğun önünde kalan ayak izlerim
sokak taşlarında isteksiz ayak seslerim
yorgun yüreğim çırpınan yaşlı bir güvercin
arkasında dört kanat bir kara şahin