Yorgun yurek 2. (18.17) 06.01.2024

. ☛ʸᵒʳᵍᵘⁿ ʸüʳᵉᵏ✔

Acılara dayanmış yüreğim,
Hüznün kollarında çaresizim.
Gözlerimden süzülen her damlada,
Kendi karanlığıma savrulurum,
Özür dilerim kendimden, içimdeki
Masum çocuktan.

Her damla, içimde bir iz,
Her sızı, sessiz bir çığlık gibi.
Ağlamak mıydı tek kurtuluşum?
Gözyaşlarımda yitip giden yüzler,
Affedin beni, unutamadıklarım.

Titreyen ellerimle sildim yaşlarımı,
Ama silemedim içimdeki yangını.
Ellerim, bu yükü size mi bıraktım?
Hangi çaresizlikte kaybettim gücümü?
Affet beni, sarsılmış inancım.

Yüreğim hep direndi, gözlerim yenildi,
Karanlıkla dost olan bakışlarım küstü.
Her hikâyenin sonu ağır bir nefes,
Yorgun gözler, kırık hayallerin sessizliği.
Özür dilerim, beni taşıyan bedenimden.

"Her gözyaşı bir kaderi kazırken,
İçimde dolaşan derin bir sessizlik.
Yüreğim direnmekten kanadı,
Ama gözlerim artık yıldızları göremiyor.
Affet beni, yüreğim, ömrümden çaldığın huzur için."

Suskunluğumda kendi icimde dolanan cigliklarim bir yemin,
Kendi gölgeme bile yük ettiğim kin.
Bir nefes daha çekmek mi kurtarır beni?
Yoksa her nefes, yeniden bağlanmak mı derine?
Affet beni, umutlarım, size yük oldum.

Ellerimde kuruyan düşlerimin izleri,
Tutunamadığım her dalda eski bir benzeri.
Karanlıkta yürürken unuttuğum adımlar,
Ne bir ışık, ne bir yön, hep yarım yollar.
Affet beni, geçmişim, izlerini silmeye çalıştığım için.

Hangi gece huzuru getirdi ki bana?
Her yıldız bir hatırayla parlar ufkumda.
Yoruldum, hem de çok, anlatmaya yetmez diller.
Ama biliyorum, yeniden doğacak günler.
Affet beni, yarınım, karanlıklar içinde bıraktığım için.

Bazen sustum, sesim yankı olmasın diye,
Korktum, geçmişin yükünü taşır diye.
Ama sustukça ağırlaştı kelimeler,
Ve sustukça eksildi ömrümden hevesler.
Affet beni, sessizliğim, seni hiç anlayamadığım için.

Kırık aynalarda aradım yüzümü,
Her çatlakta başka bir hüzün gördüm.
Hangi ben gerçekti, hangisi bir düş?
Sahi, kendime ne zaman kaybettim güvenimi?
Affet beni, masumiyetim, sana sırt çevirdiğim için.

Şimdi yorgun yüreğimle bir dileğim var,
Her çığlıkta yeniden doğmak isterim.
Bu kez içimdeki çocuk gülsün,
Bu kez kendimi gerçekten seveyim.
Affet beni, yüreğim, kendime verdiğim tüm yaralar için.