Yorgun yüreğine Şiiri - Kemal Şanver

Senden gelecek her acıya yüreğim meyiliydi.
Alışmıştım aslında kılıctan kesin sözlerinle yüreğimi parçalamana.
Gözyaşları içinde kana kana ağıt yakmaya.
Her gelişinde zilgit sesleri ile seni karşılayan yüreğim.
Her gidişinde ağıtlar yaktı.
Ve böyle geçti günler,aylar,yıllar
Birgün geldin bir daha gitmemek üzere Seni seviyorum dedin.
Ne olur acıtma artık bu fakirin yüreğini dedim.
Her gidişinde yüreğimden bir parca götürüyorsun.
Her gidişinde yüreğime hasat tohumları ekiyorsun.
Her gidişinde hayatım bicimsizleşiyor.
Yok oluyor hayatın adı. Ne tatı ne tuzu kalıyor.
Geceyi gündüze katıp her daima seni seviyorum dedim.
Her gözyaşlarında seninle birlikte ağladım.
Gözyaşlarını dudaklarıma sildim sana gelen bana gelsin.
Şimdi senden bir damla güzel söz, bir gram sevgi dilendim
Çok yoruyorsun dedin.
Söyle balım şimdi?
KİM YORULDU SENMİ BENMİ?