Ne tutup seninle maviye yelken açabildik
Nede acılara elveda diyebildik
Acılar katlanarak büyüdü ellerimizde be karanfilim
Ne çok gülümsemeleri yok ettik içimizde
Yüreğimiz avucumuza sığmaz oldu
Güzelliğine doymadığımız bir şehri yuttuk sonra
Gözlerim değil belki ama
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla