Yola çıkardık geceden,
Akşamın bestesini çalmaya başlamadan
Solgun ay ışığı…
Yollar uzundu,
Taşlı,tozlu,çamurlu yollar
Bitmek bilmezdi bir türlü…
Bir dost gibiydi
Evrenin derinliklerinden ışık saçan yıldızlar,
Geçmiş nice bin yılların selamını getirirdi
Hesap dışı uzaklardan…
Aydınlatırdı yollarını Anadolu’nun
Çağlardaki yolculuğunda
Umut olurdu yüreklerimize!
Dünden kalma çiy inerdi
Bozkırdaki kurumuş otlara…
Yeniden can bulurdu çorak topraklar,
Bir kelebeğin ömrü kadar kısa olsa da
Umutlar yeşerirdi,
Kızamık çiçekleri solmadan önce
Gülümseyen gözlerinde…
Biz yıldızların ışıklarını alırken avuçlarımızın içine,
Kekik kokularını getirirdi
Dağların serin nefesi dostça…
Ve
Tarih nice asırları adımlarken
Sabaha kavuşmak için koşardık
Kayıt Tarihi : 30.11.2021 11:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!