Yorgun Yıllar Şiiri - Ahmet Hanilçe

Haykırsam dağlara duyar mı beni?
Söyleş sek kuşlar gibi dinler mi beni?
Bir anlatabilsem dertlerimi
Atsam bütün sıkıntılarımı
Uçsam bulutlara kuşlar gibi
Belki anlarsınız beni dağlar.

Öyle doluyum ki anlatması zor
Ve öylesine yorgun öylesine bitkinim ki
Anlatmakla bitmez dertlerim
Dertlerime derman olur musunuz dağlar

Çok çaba sarf ettimse de
Sevgi dolu huzur dolu günlerim
Olmadı yıllarca bekledimse de
Layık görüldü bunca dertler bana

Ben bunları aşıp geldim bu günlere
Kalmamış kimsenin kimseye saygısı
Düşman olmuş eşim dostum
Nedense beni bana bırakmaz

Hangisini anlatsam bilemiyorum
Hayalini kurdum mutluluğun yıllarca
Koştum peşinden yakalarım diye
Kapıldım rüzgâra dalından koparılmış yaprak gibi.

Gülmek istedim güneşi ayı
Yaşamak istedim baharı yazı
Hep arzuladım sevdamı aşkımı
Sevgi dolu yüreğimi kopardılar.

Yaşamak istedim hayatın güzelliklerini
Anlıma sürülmüş kara leke gibi
Gölgemi bana düşman ettiler
Olmadı dağlar beni yalnız bıraktılar.

Huzurumu kaçırdılar rahat bırakmadılar
Mutlu olup hayal kurarken
Benliği mi çalıp Beni benden kopardılar
Olmadı dağlar beni yalnız bıraktılar.

Yoktur asla yalanım dağlar
Gülmedi kaderim yıllarca bana
Dost oldum dertlerimle kaldım baş başa
Belki ölüm çaredir bana dağlar.

Dertlerim nehir olmuş çağlar
yüreğim sevgisiz kalmış ağlar
ölüp gideceğim bu dünyadan
insanlar banim için yalan ağlar.

yalnız lığım la dost olup kalsam
Çektiklerimle derya olup içinde boğulsam
İnsanlar yoktur sizlere sözüm
Benim sitemim yalnızca dağlara