Yorgun yıllar Şiiri - Meryem Aydinova

Yine bir Yorgunluk üstümde,  elimde kalem yazmaya başladım ansızın. Derin bir oh çekiyorum yazarken bu satırları, korkuyorum gelen varmıdır ki? benimle bu dibsiz  kuyunun derin karanlığında buluşmaya. Yüreğimin yarasını benimle taşımaya. Ruhum kararmış  hiçkıra hıçkıra bağırıyor sesini tüm dunyaya duyurmaya çalışıyordu çaresizce, çırpınıyorum neden diye soruyorum ama yine bir cevab bulamazken. Savruluyorum bir sağ bir sola tutunacak bir yer bulurmuyum diye .. bulduğum yerde mutlu olurmuyum diye...