Yorgun Yıllar Şiiri - Kubilay Tek

bir hattatın son çizigi
onurum
kırılmış olsada
üstüme yıkılmıiş
yorgun yıllarım
bir azizin nefesi kadar
hafif olsada
cürmüm kadar divitimde
nokta kalmasada
deryalarımı karalıyorum
saman yapraklara
sarsılan tahtın
son varisi olsamda
gururum alev alev
kan revan olmasada
üstüm başım
içimde ırmak yalnızlıgım
konuşsa yorgun yıllarım
hafiflemez dirhem kadar
onurumda sancı kalemleri
ve yalnız bir çift göz
hiç olmayacak kadar yalnız