Yorgun Yapraklar Şiiri - Süleyman Pekin

Azmim asker kaçağı nabzım ondan aşağı
Soruyorum hangi hıçkırık paklar beni
Sabrım sarkmaktadır balkondan aşağı
Yalnız bir kurşun kucaklar beni

Sesim sessizliğimin içinde deniz feneri
Ben ne bıçaklar taşıdım sırtıma saplı
Ne deli dalgalara sardım mesafeleri
Galiba böylesi daha hesaplı
Belki yavru bir okyanus saklar beni

Cümle istasyonlar ızdırap vagonlar serap
Akıncı karıncalar yürüyor raylarda
Yalnız yürek değil hafıza da harap
Küs ormanlar gibi yakılırım bu aylarda
Karanfiller kundaklar beni

Ne atılıp giderim atlara pusatlara
Ne kapılıp gelen olur kazara selime
Başkasında kaybettiğini kendinde ara
Beni böyle yoran yoğuran tek bir kelime
Tek bir kelime haklar beni