Yorgun Veda Şiiri - Barış Çiviroğlu

Geçerken uğradın
ayaküstü bir sevdadan ibaretti aşkın
ılık bir hazan akşamında
gönlümün sarhoşluğuna veda ettin,
bana değil.

Uzanıp göğsüme
koluma damlattığın gözyaşların
akar şimdi sicim gibi yüreğime,
gözyaşının izi durur
ki şahittir nemli yastık,
şimdi kederimdeki ateşte kurur.

Odam sen kokar
yatağım ter
ve sen bilir misin ey yar?
teninin odaya bıraktığı kokunun
sen gittikten sonraki azametini,
dizimde, başının bıraktığı sızı,
içimde elveda deyişinin...

Şimdi kırılgan şiirlerimi
mum alevinin nazlı ışığında yazıyorum,
seni mum ışığında düşlüyorum.
bilir misin ey yar?
gecem sabaha bağlanmaz,
bir mum geceyi devirir,
bir mum
karanlık hazan gecelerini sabaha çevirir,
seni bana çevirmez ey yar
seni bana çevirmez.

Boynumu bükük koydun
hayatımı sökük,
unuttum beyazları mavilikleri,
karalar kapladı düşlerimi,
görmek isterdim gözlerini,
gözlerin;
anamın ak sütü gibi ak
okyanus kadar berrak,
yaşanılası bir sevda;
ellerin ellerimde
ellerim ellerinde,
yaşanılası bir sevda bulmak isterdim...