Dağılmış bahçeler olmuş tarumar
Dostun bahçesinde yâd eller gezer
Cihan teslim olmuş solgun bir renge
Sararmış yapraklar yerlerde gezer
Seher nazlanıyor, ezilmiş bağrı
“Göç başladı” diye duyulmuş çağrı
Tam göğsüm üstüne oturdu ağrı
Daha tutmaz oldu eğildi dizler
Ufukta hasretten bulut kümesi
Döker özlemini yere cümlesi
Gözyaşıyla yazılmıştır namesi
“Nahnu kasemna”yla verilmiş sözler
Öyle bitkin, öyle yorgun tabiat
Bükülmüş dalları, bahara inat
Yine de benzeri olmayan sanat
Arzın sergisinde, bize göz süzer
Uçup gidenleri bekleyen de var
Rüzgâr yapraklardan örüyor duvar
Yeşillik imdatta, soğuk canavar
Kiracıyı kovan sahibe benzer
Bir devri-daimdir, doldur ve boşalt
Kim demiş canlıya nasiptir rahat
Veda zamanıdır ellerin uzat
Dostun kazancıdır hep tatlı sözler
Ayva çıkmış, turunçgiller sararmış
Sümbüller mülkünü zalim har almış
Dostun bahçesini ah ü zar sarmış
Şeyda bülbül acı figanlar dizer
Bu hazan vaktidir, fani bir hayat
Sonu kış olunca, beklenmez sebat
Her mevsimden yine beklenir murat
Muamma olsa da sırrını çözer
Dağlar beyazlamış, tuz taşı gibi
Şebnem gül dalında gözyaşı gibi
Ömürümün en tatlı telaşı gibi
Zaman her bir günü kayıttan çizer
Kayıt Tarihi : 14.11.2011 09:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kışa Özlem Şiirinden sonra 'bahar'ı yaşamadan sonbahar geldi. Hüznün ve çaresizliğin adı: Sonbahar. Onun da farklı bir güzelliği var. Dökülen sarı sarı yaprakları altuna teşbin eden Baki, 'Ağır Ağır Çıkacaksın' diye Ahmet Haşim ve birçok şairimiz sonbaharı insan ömrüyle ne güzel bağdaştırmışlar. Sağlıkla yaşadığımız ömrün her çağının bir güzelliği vardır. Ama İlkbaharın tadı başka oluyor. Gençlik, gençlik,... illa da gençlik!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!