Yorgun Süvâri! Şiiri - Mecit Aktürk

Mûcize arayan aslına baksın
Öze ün seçilmez genler içinden
Âkıbet âşikâr, yine topraksın
Gafletle geçilmez günler içinden.

Kur'an kutlu kelam, kutsal emânet
Davâsı olana zor gelmez nöbet
Her harfin, imlânın hükmü var elbet
Noktalar ayrılmaz Nûn’lar içinden.

Sermâye-i güzîn irâden, usun
Îmândır dermânı gönülde pusun
Görüp makamını derviş Yunus’un
Yön ara kendine yönler içinden.

Niyetin halis de Hakk’sa emelin
Boş kalmaz avucun, açıksa elin!
Aslolan bugündür; yoksa amelin
Teselli derilmez dünler içinden.

Zordur pusulasız menzile varmak
Ne ayıp, ne günah bir adres sormak
Mevlânâ "gel" derken olur mu durmak?
Cân ara kendine canlar içinden.

Basiret bağlıysa cürm olur ufak
Hayâle, düşlere dar gelir âfak
Sanma ki "her zaman sökecek şafak,
Hep güneş doğacak tanlar içinden."

Ömür ok misâli gerili yayda
Çok "şükür borcu"n var her nimet, payda
"En" güçlü, "en" zengin dense ne fayda
Elde kalana bak "en"ler içinden!

Bin günah yükleyip her bir nefese
Aldanma "HAN" denen süslü kafese
Yaklaş hele bir yol, kulak ver sese!
Ne "vah"lar geliyor sin'ler içinden.

İnsan akıl etse, olsa az zeki
Nefsin her emrine der mi ki peki?
Binlerce senelik yaş olsa ne ki?
Son nefes sayılır binler içinden.

Mâdem ki O’nadır sonunda avdet
Bir tek Yaradan’dan umulur medet
Gâye huzur ise gerçek saadet
İslam’da bulunur dinler içinden!