Yorgun bir sonbahar,yorgun bir akşam
Rehavet yayılmış tüm sokaklara
Gökyüzünde birtek yıldız bile yok
Ay doğmayı unutmuş,belkide yorgunluktan.
Her sonbahar böyle gelir nedense
Yazdan sonra hiç sevilmez belkide
Belkide onun için böyle hüzünlü gelir
Zamana kurban eder bütün güzellikleri.
Rüzgâr okşar ağaçların yüzünü
Birkaç yaprak çoktan karışmış yele
Şu gelenler yağmur yüklü bulutlar
Birazdan sonbaharın gözyaşları düşecek.
Gök heybetli,kapkara oldu yüzü
Ya öfkenin,ya rahmetin izi bu
Ya boşaltıp içini okşayacak toprağı
Ya yıldırımlar çakıp velveleye verecek.
Kayıt Tarihi : 27.10.2005 14:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurcemal Öztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/10/27/yorgun-sonbahar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!