Otuz sekizindeyim hayatın
sanki,
otuz asır yaşlanmışım
en çetrefil yollarından
yalnız ben tırmanmışım.
Çıkmaktan yoruldum
karlı yüce dağları
yoruldum geçmekten
saçma sapan yolları.
Yoruldum
a dostlarım
yoruldum da duruldum
hayatı yaşamaktan.
Acının hamuruyla
küçük yaşta yoğruldum.
fırtınaya
rüzgar taşımaktan yoruldum.
Yük oldu göz kapaklarım
ışıksız gözlerime.
dilim can vermiyor
şimdi
cılız sözlerime.
Yoruldum yaşamaktan
yaşlanmaktan yoruldum
has bahçenin içinden
artık ben de kovuldum.
Kayıt Tarihi : 3.7.2012 08:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
en yorgun anların ardından...
artık ben de kovuldum.
kutlu kalınız..
Senin iki katına yakın benim yaşım daha yorulmadım yaşamaktan..
Şiir güzeldi ama senin değil benim yaşıma uygun.
Tebrikler.
Selam ve sevgiyle.
TÜM YORUMLAR (7)