Yorgun Sevgi Şiiri - Serdar Faruk Altın

Yorgun Sevgi

Ben duygulanıp elimi uzatasım gelir
Bir el tutsun beni buradayım artık desin diye
İçimden geçer ve akar bir şeyler....
Ama bir turlu gelmez
Belki de cesareti yoktur diye bende sabırla beklerim
Belkide yorulmuştur dersin
Yorulduğunu yüreğimdeki ağırlıktan hissederim
Ve titrerim güçsüz kalırım.
Bu güzelliğe gidesim niyet olur içimden
Bakarım güneşe
Kamaşır gene gözlerim yolumu şaşırırım...
4 tane sadece 4 tane parmağın gölgesi bile yeterken bana.
Ben bunu bile düşünemem
Bedenimle yönelirim yalpalarım belki de
O duvardan bu duvara çarpar gelirim
Bir tatlı umut kaplar içimi bir umut sabreder gelmemi
Belki de gelmişimdir gözlerini seyrederim
Kaçamak bakışlarda kendimi kaybederim
Ve düşerim önüne
Geldim derim ve orada biterim
Susuyorum der...
Susuyorum dersin bağırırsın gönlünle bana
Sağır olmuş kulaklarım ama gene de dinlerim
Gönlüm onun bilirim bedenim ise toprağın
Ruhumu çağırsın yeter ki ben gene de yaralarımla gelirim
Tutsun yüreğimi avucuyla
Duran kalbime ritm olsun elleri
İşte o zaman tamamen seninim derim...

(Serdar Faruk ALTIN 6 Kasım 2016)