Yorgun Sevdam Şiiri - Aziz Turan

Günlerin acılarını mısralarıma vurduğum bir gündü..
Asi bir insandım kimi zaman
Vurdurtmak için içimdeki kanlı canavarı...
Sözcükleri birleştirip üstüne saldım.

Gittigin o günden beri.

Elimde soldu verdiğin güller,
Malesef onlarda kurudu hayat çemberin de..!

Ağlasam da canan gelmiyor yanıma? ...
Kokmuyor artık... senin tenin..!

Ben,

Sevgiyi senin lügatından farklı anlamda öğrenmiştim.
İçime derin derin çektiğim için..

Kokunu saklayan kolalı elbiselerini al artık dolabımdan....
Gelmiş geçmiş ne varsa al benden,

Herşey masal gibi geliyor artık kulağıma.
Kızıyorum kendime.

Ardına kadar açtığım yüreğimin kapılarını artık..

'Mühürlüyorum...

Güzel sözlerini duymasın kulaklarım
Dokunmasın gözlerin gözlerime,

'Sakın bakma bana..!

Mevsimsiz ayrılıklar çalmıştı kapımı kimi zaman
Kimi zaman bir savaş meydanına döndü yüzümüz..
Sessizce çıkıp giderken,

'Dost bildiklerimiz hayatımdan....

Bunun için her yağmurdan sonra vurgunlar yedi kalbim..
Uzun bir sessizlik yaşadım hayatımda,

'Sustu masum ve kimsesiz çocuklar gibi şiirlerim sayende...

Meltem rüzgarları bulaştı düşlerime her sabah,

Ve her sabah,
'Bozkırları usanmadan yeşile boyadım hayalimde...

Mevsimsiz yasamaya alışkınım ben..

Düşünürsün artık dalgalar kıyıya vurdukça.
Uzanırsın kumlara,
Gözlerini takarsın yıldızlara.
Yıldızlar avucunun içinde,
Ben ise sonsuzlukta.

Sükûtun hakim olduğu yakamozda.

Artık
sabah yelleri ılgıt ılgıt esmeyecek sana
Ve o anda ağlayacaksın
gözyaşlarını silen kimse olmayacak!
Güle güle yorgun sevdam gidiyorum buralardan,
Denizin maviliğini sana bırakıyorum.

Turuncu sabahları,mehtaplı akşamları,
Geçmek bilmeyen bensiz zamanları,
Uykusuz
geceleri, korkulu rüyaları...

Giderken yanımda iki şeyi götürüyorum sadece...!
Birincisi,
'Sana olan sevdam..
Digeri
ise ölümün soğuk yüzü.
Hoşçakal sevmekten yorulduğum yorgun sevdam....

Aziz TURAN