Yorgun Sevda Şiiri - Zeki Uçar

Yorgun bir sevda titrer
Kalbin sığınağında hala
Ayrılık ayazından.
Bir mevsimi değildi,
Nefeslerin buz kesildiği
Geçmişi değiştirmeden,
taşımak istedim bu zamana
Gelecek zamandan habersiz,
Hiç haberin olmadı senin,
Adından öksüz kalan harflerin
Kağıttan uçup gittiğinden,
Kelebek mevsimine.
Sensiz yaşamaya Alıştım,
Yıldızlar,
Ay ve karanlığa rengini veren,
Yalnızlık ve uzun geceler oldukça.
Yüreğim ise,mühalif ve asi
Aşk edindi sensizliği inadıma bu kez
Benden habersiz, seni unutmamak için.
Bir bahaneydi yani,
yaprakların dala dargınlığı,
Bu hazan mevsiminde,
Umarsız bir yalnızlığa
sevinmem imkansız,
Senin için,
Dilim bir zaman kıskacında
Dokumuyor kelimeler, kilimin
tüm renklerini,
Her zaman eksik kalır bir şey.
Bu yüzden, dişlerimin arasında ezdiğim
Öfkem değil,
Utancıma sebep sözcüklerdir seni kırdığım.
Sevgi edeptir bilirim,
Ve ilahi bir ödül olduğunu
Bir adı vardı bizim de aşkımızın,
Hoyrat gecelerde dolunayla büyüttüğümüz.
Ünlemsiz, yapayalnız ve elif gibi,
Hiç bir şeyi, olmayan.
Bir haziran afitabında soldu
tomurcuklarım.
Sevmek yasak bana ve tüm güzellikler.
Aşkı için kelebeklerin tereddütsüz
Yandıkları ateş dururken,
Nasıl eritebildin sen
Tenha geceleri soğuk teninde
Benim ise hala titrer kalbim
Yorgun sevdandan
Ve bütün ayazların üşütür beni
Hala her mevsiminde…