Yorgun Serseri Şiiri - Fırat Soner Uzun

Aşkımız kaldı tozlu yaprak arasında
Kurudu bir gül gibi her kavgamızda
Ne kadar söz versek de birbirimize
Sevdamızı sayıklamak yasak dudaklarımıza

Ne sen hatalıydın ne de ben
Sadece uyuşmuyordu bu iki beden
Kalmadı o iki yüz her gün gülen
Artık sonun sireniydi uzaktan öten

Kalem bitti yazamaz bu aşkı destana
Destan bile anladı artık gerek yok uzatmaya
Bitsin aramızdaki bu aşk, bu sahte macera
Yoksa ezilir gülücükler yalan sevdanın altında

Şairdim oldum artık yorgun bir serseri
Her şiirimde daha çok titredi zayıf ellerim
Jilete vurmanın zamanıydı bu bilekleri
Kurudum bir ağaç gibi, ölüm bile istemedi beni