Yorgun Sensizliğim Şiiri - Şehrazat Asla ...

Tülleri aralasam diyorum
Pencereden dışarı baksam
Köşede direğin altında
Gözlerin camıma mıhlanmış
Gecenin kör karanlığında
Sırılsıklam kirpiklerinin altında
O hiç unutmadığım gözlerinle
Davet bekleyen seni görsem

Yüzünde yorgun çizgiler
Ukusuz gecelerin yükü olsa
O mağrur af dilemeyen edan
Ve kör kuyu suskunluğun bitse
Renkli taşlar gibi dökülsen bana
Özledim seni kokunu desen
Sensiz olamadım kapındayım
Beni al artık desen......

Ama aralamıyorum perdemi
Sarıyorum geceyi bedenime
Acılar ve özlemleri soluyorum
Titriyorum kabus sensizliğimde
Aklımda sen kulağım adım seslerinde
Yatıyorum öylece.....
Kalkıp aralamıyorum perdemi
Korkuyorum yoksun diye.....

Bir sandalye üstünde kalan hayalim
Seninle yollara çıkan yüreğim
Yarınlara uçurduğum martılarım
Tek tek geri döndüler........
Yaşanamasa da güzeldiler
Soğuk koyu bir yalnızlık kokusu
Sızıyor pencereden odama
Anlıyorum yoksun direğin altında

Gelmek mi istemedin gelemedin mi
Bu soruyla yaşayacağım daima
Zaten de beynimle kazıdım
O gecelerce gözümü diktiğim duvara
Ama inan hiç kırgın değilim sana
Benim derdim içimdeki çocukla
Biliyordu yorgundum…..
Sürüklememeliydi beni ardında! ! !

Şehrazat