Yorgun Semazen Şiiri - Ahmet Tığlı

Hava kirli puslu mu puslu
sokaklar çamur derya
güruhlaşıyor kalabalıklar
manadan uzak anlamsız
dönüyor yorgun semazen.
Yığınlar kapalı gözlerle
bakıyor gökyüzüne
maviliklerin derinliğine
karardıkça kararıyor bulutlar
kirli yağmurlar...
Aldatıcı seçimler bir kuru ekmeğe
indirgeniyor geçimler
tersine dönüyor her şey
gece güneşe güneş geceye
farkında değil sisler
gerçeğin üstünü örtmüş
postmodern düşünceler
mantık yok duygu yok
yok gerçeğin izi
yalanların örttüğü yeni bir gerçek
eski diyalektiği terketmeyenler
eriyip gidiyor kutuplaşarak...
Nedir doğru? Nedir yanlış?
yeniden yazılmalı tüm kitaplar
dönüp duruyor yorgun semazen
vecde kapılmış gidiyor.
Kuşatılmış tüm insanlık
küçüldükçe küçülüyor dünya
bir hisara dönüşmüş
nöbetçisi yok kale burçlarında
yıldızlar hüzünlü parlaklıkta.
Kirli mi kirli sokaklar
mâbetler şeytana teslim
duyulmuyor tanrısal nidalar
her yer bir üçurum
evrenin boşluğunda askıdayız
tepemizde atmacalar
leşini kovalıyor kanlı sokakların
kokuyor,kokuyoruz...
çürümüşlük bu ölüm kokusu
yavaş yavaş ölüyoruz
Tanrı'nın gazabı üstümüzde
Tanrı umudunu kesmiş yarattıklarından
dönüyor semazenler
yorgun semazenden daha hızlı
zehir saçıyor yaşamın her zerresine
yakıtı biten araç gibi
ne oksijen ne su
yeni bir pandemiye susamış gibi
tatili özlemiş gibi
nefes darlığından gidecek
yaşama doymamış gibi...

Ahmet TIĞLI 18.06.2023