Yorgun Sandal Şiiri - Özlem Saba

Sen!
ellerin!
yorgun ellerin,
bir sandal gibi süzüldünüz ömrüme,
gözlerinden,
gözlerime aktı aşk.

sonsuzluğa uçar gibi
teslim oldu,
karıştı, ruhum ruhuna...

mani olamadım!

önce, rüzgara.
Sonra sana emanet nefesim.

tenime değen aksin
dudağımda,
bedenimde beliren o iz,
değişin dalga dalga,
batışın kumsalıma,

kesişi ufku mavinin,
izafi değil,
bundan böyle ,
kanundur sana gelişim.
senin oluşum.

ah sandal!
yükü umut,
yükü sevda sandal,
ne varsa benim kıyılarımda,
hepsi senden bir iz...