Yorgun Saksı Şiiri - Hasan Hüseyin Akçay

Evet, sanırım yağmur yağdı önce,
Ne çiçekler açtı ne çiçekler soldu
Ne sular aktı neler kurudu içimde
Ben yine buradayım,

Evet, evet herkes çiçeklere şiirler yazdı
Ne şarkılarla ne türkülerle doldu
Ne bahçedekiler ne de balkondaki yorgunlar kaldı içimde
Ben yine buradayım,

Ben taşıdım onca toprağı, geriye ne kaldı
Ne fırtınalar gördüm de taşıdım laleleri,
Ne acılar çekti gül yaprakları içimde de
Ben yine buradayım,

Evet sanırım, saksı adını bundan aldım
Öyle duruverdim sadece,
Her şey yaşandı geçti, ben kaderime razı gelenlerden oldum,
Saksıydı ya adım, hep görmezden gelindim

Evet, evet saksıydım topraktan ya da kilden
Hoşgörüsüz bir mahcubiyetle kavruldum da taşlaştım.
Başlara düştüm de akıl veren oldum,
O yüzdendir ya suskunluğum,
Belki bu yüzdendir ki minnetsiz yüz çevirişlere
katlanmıştım.

Ben çiçekler yetiştirdim, aşkın timsali onlar oldu,
Gidemem de kalamam da ben artık,
Bekler oldum yalnız, kader boşluğundaki son yolculuğumu,
Nerden bilebilirdim yetiştirdiğim son çiçeğin sen olduğunu.