Ihtiras dolu aydınlık bir günün vezni ile uyandım sabah.
Göz kapaklarım ağırdı hergünkinden biraz daha.
Ucu bucağı yoktu, içimde ki kırgınlığın.
Geçmemişti besbelli, taşınmıştı yarınlara...
Sedat yaz dedi ve yazdı kalem.
Herşeyi tek tek, iyi kötü ayırt etmeden.
Hayatı iyisiyle kötüsüyle yaşayacaksak madem.
Bunca insanın atası olduğu için bin pişmandır Adem...
Kayıt Tarihi : 16.7.2011 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!