Yorgun Şair Şiiri - Sadık Toraman

Sessiz bir kavga değildi bizim kavgamız;
Bin bir umut ve emeğin
Yeniden zaferle kucaklaşmasıydı.
Yılları içmiştik, birlikte yılları…
Yalnız değildik hiçbir zaman,
Yaralarımız, kanımıza ihanet kokusu vermemişti.
Ne çok eylemde göz göze gelmiştik…
Renksiz fişlenmiştik dağların çiçek özleminde.
Bir gülerken, iki ölmüştük.
Sen; yitirdiğim yoldaş,
Ben; yorgun şair.
Şimdi yoksun sensiz yetim kavgalarım.
Saat özgürlüğe dönüyordu.
Ve hala tutuşmaktaydı meşaleler.
Sevdalarımız, kuşlarımız kafeslere emanet.
Yıllar bizden öfkeli, türküler zamana gebe…
Suskunluğuna çığlıklarımı peşkeş çektiler.
Sen; yitirdiğim yoldaş,
Ben; hala o yorgun şair…

www.sadiktoraman.com

www.malabadigazetesi.com