Yorgun Ruhlu Derviş Şiiri - Cemil Kıratlı

Bu dalgın ruhlu derviş ben miyim?

Ben kahrında öldüm gülüm
Bu yüzden dalgın ruhum
Derviş sevmez dediler, utandım
Yerdim kendimi, hakikat sandım
Bu dalgın ruhlu derviş benim gülüm
İçim efsun, bahtım meçhul
İnsanlardan bî-ganeyim
Bu aleme dargın ruhlu derviş benim gülüm

Aşkın cilvegâhında gördüm
Mahbub ile muhibbi
muhakeme ederken
Bir görmedim amma
sadık bir aşığı muradına ererken
Bu ne çelişkiler yumağı
Bu ne çelişmezlik ilkesi
Gönlüm bu hicranla tutuşanlar ülkesi
Bu ülkede gördüğün
Yorgun ruhlu derviş benim gülüm

İşte kalbim, zıtların cemmi
İçimde duygular Mevlevi âyini
Âlem var, ben içinde varlık
Gönlüm sevdaya dar, içim darlık
Bu cenkte serdarlık
Yorgun ruhlu dervişe yakışmaz gülüm